Triathlonshop.be sponsort een aantal atleten. Een daarvan is Bart Colpaert. Bart is afkomstig van Izegem en lid van ITC.
Hieronder vind je zijn verslag van de wedstrijd van gisteren:
Hallo,
Dit weekend ging mijn triatlonseizoen van start in De Haan voor de jaarlijkse Veloopzwem. Ik wilde er niet teveel van verwachten, maar toch hoop je altijd op een goeie start van het nieuwe seizoen. Vrijdagavond op het werk kreeg ik plots last van hoofdpijn (iets waar ik zelden last van heb), maar ik dacht dat wel te klasseren viel onder “spanningshoofdpijn” dus maakte ik me nog niet echt zorgen.
Toen ik zaterdagmorgen wilde opstaan had ik wel een onaardig gevoel aan mijn maag en het was precies of er iets van de avond ervoor was blijven liggen. Weer linkte ik dit aan de spanning en probeerde ik me geen zorgen te maken.
Om 9u50 werd ik verwacht om mijn 500m af te leggen in zwembad “Pier 10″. Vorig jaar zwom ik er 5m45 en wilde dit jaar zeker beter doen. Vorig jaar dacht ik iets te snel vertrokken te zijn en dus pakte ik het dit jaar iets rustiger aan. Blijkbaar was dit in mijn geval een betere tactiek en ik eindigde in een mooie 5m38. Uiteindelijk bleek dit goed voor een 4e startplaats na het zwemmen na Peter Denteneer(5′31), Bas Van Dyck(5′32) en Joris Buyl(5′34).
Genoeg tijd dus na het zwemmen om ons rustig voor te bereiden op het fietsen en lopen dat om 15u van start ging. Ondertussen had ik de hele tijd last van oprispingen en de “overheerlijke eierpuf”. Desondanks kreeg ik toch mijn middagmaal naar binnen en bleef ik het beste hopen.
Om 15u mocht ik als 4e van start in het fietsen en moest ik proberen om zo snel mogelijk het gaatje met Joris te dichten en naar de kop te rijden. Maar man, wat kostte dat moeite om aan Joris zijn wiel te geraken….en om dan vooraan mee te draaien (ondertussen kregen we reeds het gezelschap van de favorieten Decuyper, Aernouts en Vandewielle)…pffff. Ik kon echt geen kracht op de pedalen zetten en toen er op het einde van de eerste ronde een versnelling kwam kon ik niets anders doen dan passen. Shit….
Op dat moment had ik niet veel zin meer om nog verder te doen, maar dat zou pas “laagvallen” zijn en na iets meer dan een halve ronde alleen te rijden kwam het tweede peloton me voorbijrazen. Hier kon ik wel aanpikken en de rest van het fietsen mee afwerken.
Het laatste onderdeel verliep ook niet vlekkeloos. Kampend met steken aan de milt en af en toe een zuuroprisping slaagde ik er niet in om voldoende diep te kunnen gaan.
Uiteindelijk eindigde ik toch eerder ontgoocheld als 14e. Niet dat ik mezelf in de top 5 had durven zetten, maar ik wilde toch zeker vooraan meefietsen en binnen de top 10 eindigen.
De nacht van zaterdag op zondag (na de wedstrijd dus) werd ik geteisterd door hevige krampen en serieuze diarree. Ik heb toch zeker een 6-tal keer moeten mijn bed verlaten om vliegensvlug aan het toilet te geraken. Hopelijk was dit de oorzaak van mijn mindere prestatie in De Haan en moeten we dus niet panikeren dat we verkeerd bezig zijn. Deze voormiddag ben ik dan met een immodium vertrokken met de fiets om wat los te rijden en het ergste is blijkbaar voorbij.
Volgende week zal ik me zeker en vast proberen te herpakken in Herderen.
Posts
